Έτρωγαν κι έπινανφούσκωναν τις κοιλιές τους
ψαχούλευαν τις σάρκες τους
και τραγουδούσαν:
«Σε τούτ’ την τάβλα πούμαστε
σε τούτο το τραπέζι
τον άγγελο φιλεύουμε
και τον Χριστό κερνάμε».
Στ' αλήθεια όμως
τους είχαν μπρούμυτα ριγμένους
μέσα στ' ανήλιαγο κελί τους
ντυμένους με την σάρκα ενός λαού
που του 'χαν πάρει το ψωμί
και το τραγούδι από το στόμα.
Γιάννης Καραβίδας
Μέρες της ιστορίας μας 1975
